Oktober, ook wel de ‘kanker maand’ genoemd. In oktober besteden we wat meer aandacht aan kanker dan normaal. Tuurlijk moeten we altijd aan verschillende ziektes en andere ongewenste dingen denken, maar in oktober worden er meer acties gehouden e.d. Maar ook zodat we er een soort statement van kunnen maken, we laten zien dat we er met z’n allen tegen vechten!
Vorig jaar, toen ik eigenlijk pas net mijn blog had, heb ik hier ook al een artikel over geschreven. Ik vind het heel belangrijk dat aan dit soort dingen aandacht wordt besteed, maar maak het ook van dichtbij mee. Nou wou ik eerst een artikel schrijven over Pink Ribbon, zoals ik vorig jaar deed, maar nu wil ik het toch iets breder aanpakken. Oktober staat namelijk voor alle soorten kanker en Pink Ribbon alleen voor borstkanker. Er zijn te veel verschillende soorten kanker, maar ook verschillende soorten stichtinge zoals: KWF, PinkRibbon, BlueRibbon & KiKa. Dit soort stichtingen houden acties e.d. waarmee jij kunt laten zien dat je deze mensen steunt en de ziekte zou willen laten verdwijnen. Zo zijn er ook dagen dat je je op een bepaalde manier kunt kleden o.i.d. om zo een statement te maken/steun te betuigen. Maar dat is natuurlijk niet genoeg want er moet geld ingezameld worden! Geld voor nieuwe onderzoeken, medicijnen en revaliderende middelen. Sommige mensen doen liever iets simpels en andere kunnen voor dit soort dingen niet stil blijven zitten en bedenken de grootste acties, en dat is allemaal prima.
Ik ben zelf heel erg betrokken bij dit soort dingen. Er zijn al heel wat mensen in mijn omgeving in aanraking gekomen met kanker, maar ik heb er ook al vaak actie tegen gevoerd. Het begon met de vader van mijn moeder, ik was zo jong dat ik eigenlijk nooit precies wist waarom opa telkens in het ziekenhuis lag. Later werd mij verteld dat hij telkens een klein gezwel had en dat dat dus iedere keer verwijderd moest worden. Dit ging gelukkig steeds goed en was niet uitgezaaid o.i.d. Toen ging opeens mijn andere opa erg hard achteruit, we wisten maar niet wat er was totdat we naar het ziekenhuis gingen.. Prostaatkanker, met uitzaaïng naar zijn rug. Dit is echt heel groot drama geweest en hebben we in 2 jaar tijd 3 keer aan zijn bed gezeten dat we afscheid moesten gaan nemen. Uiteindelijk is hij overleden, nu ongeveer 3jaar geleden. En ik kan je vertellen dat ik daarna geen fijne periodes heb gehad. Die zomer kwam er opeens een berichtje van een vriendin van mij. Een andere vriendin (18jaar) die al zo lang last had van haar rug was eindelijk naar het ziekenhuis geweest, maar het was niet zomaar iets het was een 10cm kanker gezwel bij haar longen. Ze werd meteen geholpen, behandeld, ze kreeg zelfs een operatie waarbij ze een rib hebben weggehaald. Ze heeft echt heel veel ellende meegemaakt, zelfs haar ingewanden begaven het soms en ging het dus een paar keer helemaal niet goed met haar. Ik vond deze periode heel moeilijk, omdat ik ‘net’ mijn opa had verloren. Ik ben er daarom niet altijd even vaak voor haar geweest, waar ik soms enorme spijt van heb, maar ik ook weer weet dat ze genoeg andere mensen om zich heen had. Maar nu kan ik met trots zeggen dat ze nu officieel 1 jaar kankervrij is verklaard!
Mei 2011, een collega van mijn moeder/vriendin verteld dat ze een knobbeltje heeft ontdekt bij haar borst.. Geen uitzaaïng, niet kwaadaardig, goeie behandelingen en nu is ze bijna klaar de vechter, ze werkte gewoon door. Tot een week geleden toen vertelde ze dat ze een knobbeltje heeft gevoeld in haar nek, dit wordt momenteel onderzocht, we hopen natuurlijk allemaal dat het niks is!
Paar maanden geleden een andere collega/vriendin komt vertellen dat haar dochter (24 jaar!) bortskanker heeft, ook gelukkig niet uitgezaaid, maar ook zij kan absoluut niet tegen de chemo’s. Ook hadden zij en haar man baby wensen, die nu nog een jaar of 1, 2 moeten worden uitgesteld. En ook laatst kwam mijn vriend vertellen dat zijn tante borstkanker had, maar niet in een kwaadaardige vorm, zij kan de chemo net iets beter hebben.
Het is echt verschrikkelijk om te zien hoeveel deze mensen moeten lijden en ondergaan. Ze willen niet zielig gevonden worden, maar het is natuurlijk verschrikkelijk dat je zo hard moeten vechten voor je leven. Maar ook zo veel mensen die het hebben. En dan te bedenken dat er nog veel meer dodelijke ziektes zijn. Daarom moeten we er tegen vechten, actie voeren voor medicijnen & steun betuigen aan deze mensen; ze zijn niet alleen!
Toen ik nog op wedstrijdszwemmen zat hebben we sponsorzwemmen gedaan voor KiKa. We hadden toen veel jongeren en ook kinderen is ons midden en vonden het dus een mooi idee dat kinderen iets voor kinderen doen. We hebben echt enorm veel geld opgehaald. Dit doe je natuurlijk niet zomaar in je eentje, maar je kunt wel een je vereniging vragen of je zoiets met elkaar kunt doen. Of doneer een klein bedrag, het is misschien klein, maar al die kleine bedragen bij elkaar wordt toch wel heel veel. Het gaat ook om de dachten, dat je aan ze denkt, dat je er iets voor over hebt, er zijn ook genoeg mensen die er helemaal niks mee te maken willen hebben. Voor jongeren is het lastig om zomaar even een donatie te doen, je zou het wel willen, maar je hebt gewoon niet zo veel. Ik werd laatst op straat aangesproken door het KWF, wel jammer dat ze jongeren aanspreken wat ze weten dat wij niet veel geld hebben en het dus mogelijk moeilijk vinden om nee te zeggen. Maar ook wij jongeren moeten ons hier bewust van worden. Maar goed ik heb toen een eenmalige donatie gedaan van €10,- dat kon ik wel missen die maand en zeker voor zo’n goed doel.
Maar daarom maken stichtingen ook producten die je kunt kopen, zo kun je de stichting steunen, maar ook laten zien dat jij er wat tegen doet. Zo dragen veel mensen een Pink/Blue/Red Ribbon op hun kleding, maar vooral kopen veel vrouwen de nieuwe PinkRibbon geluksarmband bij de Etos o.d. Ik koop ieder jaar deze geluksarmband, die van vorig jaar heb ik zelfs een beetje anders gemaakt, zodat ik em wat vaker zou dragen. Dit jaar is de geluksarmband ook weer heel mooi geworden. Maar niet alleen de stichtingen zelf bedenken dingen om geld in te zamelen, maar ook de winkels. Zo heeft de Etos een Mascara huls helemaal roze gemaakt & een knalroze nagellak bij aankoop van deze prodcuten gaat er een deel naar PinkRibbon. Dit zijn eigen producten van de Etos en dus ook eigenlijk een donatie aan Pink Ribbon. Lak gewoon je nagels roze! Zo simpel is het !
Dit was wel even héél lang stuk, langste dat ik ooit geschreven heb. Jullie lezen misschien niet eens alles, omdat het gewoon veel te lang is, maar ik vond het fijn om te schrijven. Vooral het persoonlijke gedeelte, dat was toch wel even een stukje waar ik het nog een beetje van me af kon schrijven of zo.
Binnenkort nog een post die te maken heeft met Pink Ribbon en nagels! Of misschien nog wel een paar, want mijn hoofd ontploft bijna van de ideën !
Ik hoop dat jullie ook een stichting steunen, in welke vorm dan ook!
Liefs, Maaike
Maaike Rosalie 